گام بلند سازمان محیط‌زیست برای هوای پاک صنایع نمی‌توانند هوای شهرها را آلوده کنند

به گزارش کارآفرينان نيوز صبح پنجره را باز کردم تا هوای تازه را نفس بکشم، چون دیگر پاییز شده است و به گمانی که از دوران کودکی برایمان مانده، عروس فصل ها پر از اکسیژن ، طراوت و شادابی است، اما چیزی جز سنگینی و بوی دود در مشامم نپیچید، ترجیح دادم پنجره را ببندم و به همان هوای بسته داخل خانه اکتفا کنم، به نظر می رسد نفس کشیدن هم دیگر ساده نیست، گویی هوا که روزی بی‌قیمت‌ترین نعمت بود حالا به کالایی کمیاب تبدیل شده، چیزی که باید برایش بجنگیم، قانون بنویسیم و از آن محافظت کنیم.
وقتی نفس کشیدن به دغدغه‌ای روزمره بدل می‌شود یعنی اینکه چیزی در هوای زندگی‌مان گم شده، هوایی که باید بوی تازگی بدهد اما حالا بوی دود، سرب و اضطراب به خود گرفته است، کودکانی که با سرفه‌های مکرر بزرگ می‌شوند، سالمندانی که هر روز با ماسک به خیابان می‌روند و آسمانی که دیگر آبی نیست، همه این‌ها فریاد خاموش طبیعت‌اند که از بشریت عدالت را طلب می‌کنند.
در خیابان کودکی را می بینم که با سرفه‌های پی‌درپی، دست مادرش را محکم گرفته، پیرمردی با ماسک آهسته قدم می‌زند و هر چند قدم می ایستد و نفس تازه می‌کند، آن طرف خیابان هم خودروها و موتورسیکلت ها با دنباله ای از دود که از اگزوزشان بیرون می آید بدون توجه به اینکه هوا را نابود کرده اند ویراژ می دهند، دورتر ستون دودی دیگر دیده می شود که از یکی از صنایع به هوا بلند شده است، صدای سرفه کودکان با بوق ماشین‌ها در هم می‌آمیزد و همه چیز در هم گم می شود، روزهایی را به یاد می‌آورم که نسیم، بوی بهار و طراوت پاییز می‌داد نه بوی بنزین.
این‌ها فقط صحنه‌هایی گذرا نیستند بلکه روایت زندگی ما شده‌اند، زندگی در شهری که نفس کشیدن در آن گاهی به مبارزه‌ای بی‌صدا تبدیل می‌شود، به نظر می رسد که ما انسان ها خانه، سلامتی و زمین خود را فراموش کرده ایم، کرخت شده ایم و فقط مانند ربات حرکت می کنیم.

در چنین شرایطی قانون هوای پاک، مانند نوری در تاریکی محسوب می شود، این قانون نه فقط یک سند حقوقی، بلکه ندای وجدان جمعی ماست که نشان می دهد انسان در تلاش برای بازگرداندن حق نفس کشیدن سالم به خود است، در راستای اجرایی شدن قانون هوای پاک و تهیه دستورالعمل هایی در این راستا، سازمان حفاظت محیط زیست اقدامات زیادی انجام داده تا شهرهایمان دوباره نفس بکشند، زندگی در کنار خیابان‌ها، در دل کارخانه‌ها و زیر سقف خانه‌ها، امن‌تر و آرام‌تر شود.
تعیین حدود مجاز غلظت آلاینده‌ها در هوای آزاد بر اساس قانون هوای پاک یکی از این اقدامات است، در واقع بر اساس ماده ۲ قانون هوای پاک، سازمان حفاظت محیط زیست موظف است حدود مجاز آلاینده‌های هوا را تعیین و اعلام کند، این حدود باید با در نظر گرفتن استانداردهای بین‌المللی، شرایط اقلیمی کشور و تأثیرات بهداشتی و زیست‌محیطی تنظیم شود.
رئیس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط‌زیست در این باره به خبرنگار محیط زیست ایرنا گفت: تعیین حدود مجاز غلظت آلاینده ها در هوای آزاد در راستای قانون هوای پاک بر عهده سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی گذاشته شده که در این راستا کار انجام و ابلاغ شد.
احمد طاهری با تاکید بر اینکه حدود مجاز با هدف ارتقای کیفیت هوا و صیانت از سلامت عمومی تعیین شد افزود: در آن مقادیر مجاز آلاینده‌های اصلی از جمله مونوکسیدکربن، دی‌اکسیدگوگرد، دی‌اکسیدنیتروژن، ذرات معلق ( 2.5 PM و 10 PM ) ، سرب، ازن و بنزن مشخص و توسط سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت بهداشت ابلاغ شد.
وی اظهار کرد: این حدود مجاز هم در بحث ارزیابی کیفیت هوا و هم در پروژه های ارزیابی زیست محیطی مورد استفاده قرار می گیرد، به طوری که وقتی سازمان محیط زیست می خواهد به یک صنعت مجوزی در خصوص ارزیابی محیط زیستی بدهد بعد از مدلسازی صنعت میزان انتشار آلاینده های آن با این حدود مجاز انطباق داده می شود و اگر پایین تر از این حدود بود می تواند مجوز ارزیابی دریافت کند.
وی تاکید کرد: در این میان حدود مجاز انتشار آلاینده ها را داریم، یعنی اینکه مثلا کارخانه فولاد یا خودرو چقدر مجاز است که آلاینده منتشر کند، اما این حدود مجاز هوای محیطی است یعنی هوای محیطی که در آن نفس می کشیم، بنابراین اگر انتشار زیر این حدود مجاز بود یعنی استاندارد است اما اگر بالای این حدود مجاز بود یعنی اینکه آلودگی هوا از حد فراتر رفته است.

گام بلند سازمان محیط‌زیست برای هوای پاک/ صنایع نمی‌توانند هوای شهرهای مجاور را آلوده کنند

طاهری گفت: یکی از کاربردهایی که این حدود مجاز دارد این است که با کمک آن می توان هوای محیطی شهری را که در آن نفس می کشیم در حد مجاز نگه داریم، به عنوان مثال اگر بخواهیم برای یک صنعت مثلا پتروشیمی مجوز صادر کنیم باید ابتدا میزان انتشار آلودگی آنرا مدلسازی کنیم و ببینیم چه مقدار آلودگی آن به شهر مجاور می رسد اگر آن آلودگی که رسید باعث شود میزان آلودگی محیطی آن شهر از حدود مجاز تعیین شده فراتر رود آن صنعت نمی تواند مجوز بگیرد.
رئیس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط‌زیست اظهار کرد: با این حساب یکی از کاربردهای بسیار مهم این حدود مجاز، ارزیابی زیست محیطی پروژه هاست به طوری که هر پروژه ای از نظر آلودگی هوا مدلسازی می شود و چنانچه آلودگی که به شهرهای مجاور می رساند بالاتر از این حدود مجاز تعیین شده باشد نمی تواند مجوز زیست محیطی بگیرد، در واقع برای هوای محیطی یعنی هوایی که مردم نفس می کشند کاربرد دارد.

انتهای خبر/

گام بلند سازمان محیط‌زیست برای هوای پاک/ صنایع نمی‌توانند هوای شهرها را آلوده کنند