اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا (CFR) اظهار کرده بود که تا به امروز، ۱۴۷ کشور (دو سوم جمعیت جهان و ۴۰ درصد تولید ناخالص داخلی جهان) این پروژه را امضا کرده یا به انجام آن علاقه نشان داده‌اند.بدون تردید موقعیت و جغرافیای ایران در این طرح تجاری بزرگ را نمی توان نادیده گرفت؛ زیرا دسترسی چین به بازارهای اروپا، آفریقا و غرب آسیا، در شرایط کنونی عمدتا از طریق دریایی صورت می‌گیرد. صرفه نظر از مسافت طولانی و زمانبر بودن، ریسک های امنیت این مسیر دریایی نیز همچنان باقی است که بازرگانان چینی با تحولات، قدرت نمایی و مداخله جویی برخی کشورها از جمله آمریکا، دست و پنجه نرم می‌کنند.چین در سال های اخیر بزرگترین شریک تجاری ایران بوده و حتی در زمان تحریم‌های آمریکا علیه ایران، با توجه به منافع خویش خرید نفت از ایران را متوقف نکرده و خود را در سیاست خارجی ایران در رتبه‌های نخست نگه داشته است.به گفته کریم نائینی، کارشناس روابط بین‌الملل، در چند سال گذشته با عدم درک توازن میان قدرت‌های جهانی نتوانستیم از منافع همکاری‌ اقتصادی با چین بهره‌مند شویم و این همکاری‌ها را صرفا به صورت کوتاه مدت دیده‌ایم.در واقع رابطه متعادل ایران با سایر کشورها به تنظیم بهتر روابط اقتصادی با کشورهای راهبردی جهان منجر می‌شود. همکاری‌های بلند مدتی که منافع مشترک دو طرف را به هم گره بزند و مصون از تحولات و دخالت‌های کشور ثالث باشد، باید در دستور کار قرار گیرد.یکی از همین منافع برد-برد همکاری ۲۰۰۰ ساله ایران و چین در راه ابریشم است. استفاده چین از مزیت جغرافیایی ایران و حضور در این زنجیره ارزش جهانی، بازی برد-برد را برای طرفین شکل می دهد.