جامعه موسیقی شهریورماه سوگوار هنرمندان پیشکسوت و جوانی شد که پیش از فرارسیدن فصل پاییز و خزان از این دیار کوچ کردند.

به گزارش کارآفرينان نيوز جامعه موسیقی ایران شهریورماه امسال وضعیتی متفاوت با ماه‌های گذشته را تجربه کرد، علاوه بر مشکلات و مسائل رایجی که در این حوزه وجود دارد، برخی از هنرمندان پیشکسوت و جوان دار فانی را وداع گفتند و پیش از فرارسیدن فصل پاییز و خزان از این دیار کوچ کرده و هنرمندان و جامعه را سوگوار کردند. هنرمندانی که هر یک نقش موثری در رشد و تعالی جایگاه موسیقی ایران داشتند، این گزارشی یادنامه‌ و یادبودی برای این درگذشتگان است.
درگذشت احمد پژمان و «عزای عمومی موسیقیدانان»
احمد پژمان موسیقیدان و آهنگسار پیشکسوت سال ۱۳۱۴ در لار استان فارس متولد شد و از همان دوران کودکی با موسیقی آشنا شد، در دوران دبیرستان در تهران ویولن را نزد حشمت سنجری و تئوری موسیقی را نزد حسین ناصحی فراگرفت. وی پس از چندی به عنوان نوازنده ویولن به ارکستر سمفونیک تهران راه یافت سپس برای ادامه تحصیل با بورس تحصیلی در مراکز آموزشی همچون آکادمی موسیقی وین و دانشگاه کلمبیا نزد آهنگسازانی همچون توماس کریستیان داوید، فردریش چرها، ولادیمیر اوساچوفسکی، هانس یلینک و آلفرد اوهل بر دانش خود در زمینه موسیقی کلاسیک و الکترونیک افزود.
پژمان در بسیاری از سبک‌های مهم غربی همچون سمفونی، اُپرا و رپسودی برای ارکستر سمفونیک، ارکستر مجلسی، پیانو، گروه کُر، آواز و موسیقی فیلم آهنگسازی کرد که بعضی از این آثار با همراهی ارکستر سمفونیک تهران و بسیاری دیگر توسط ارکسترهای معتبر خارجی اجرا شده‌اند.
سبک موسیقی این آهنگساز را تلفیقی از موسیقی محلی، موسیقی ردیف، سازهای ایرانی، همراه با هارمونی، کنترپوان، ارکستراسیون و سایر تکنیک‌های موسیقی غرب می‌دانند. پژمان نخستین اُپرایش به نام «جشن دهقان» را سال ۱۳۴۶ ساخت که پس از اجرا با استقبال گسترده‌ای رو به رو شد، بنابراین تصمیم گرفت اپراهای بیشتری بسازد. او برای ۲۷ فیلم و ۳۰ ترانه پاپ، موسیقی نوشت و ۱۵ آلبوم از آثار ارکسترال، آوازی و موسیقی فیلم را منتشر کرد. پژمان با کارگردانانی همچون بهمن فرمان‌آرا و مجید مجیدی همکاری داشته و موفق به دریافت ۲ سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر و چهار تندیس زرین از جشن بزرگ سینمای ایران شده‌ است.
پوئم سمفونیک «نوروز» به سفارش انجمن موسیقی و موسیقی برای گروه کُر به نام «آینه» بر روی اشعار هوشنگ ابتهاج، کارهایی برای آنسامبل‌های Jazz، موسیقی برای آزادی خرمشهر، «تک سوار عشق»، «هفت خان رستم»، اوراتوریو «ناگهان رستاخیز» بر روی اشعار شاعران بزرگ ایران و موسیقی فیلم‌های «هنرپیشه»، «روسری آبی»، «بوی کافور»، «عطر یاس»، «باران»، «بید مجنون»، سریال‌های «دلیران تنگستان» و «سرزمین کهن» (سرزمین مادری) از آثار زنده‌یاد پژمان است. برای شنیدن موسیقی فیلم «بید مجنون» می‌توانید اینجا مراجعه کنید.

پژمان هفتم شهریورماه بعد از یک دوره بیماری در ۹۰ سالگی در لس‌آنجلس آمریکا دار فانی را وداع گفت. بنابر تصمیم خانواده‌ زنده‌یاد پژمان قرار شد پیکر این هنرمند در آمریکا به خاک سپرده شود.
جمعی از مسئولان و هنرمندان موسیقی در پی درگذشت احمد پژمان موسیقیدان و آهنگساز پیشکسوت، پیام‌های تسلیت و دلنوشته‌هایی را منتشر کرده و یاد این هنرمند فقید را گرامی داشتند. همچنین برخی از هنرمندان با انتشار یادداشت‌هایی درخواست بازگشت پیکر این هنرمند فقید به میهن را مطرح کردند. با خواست عمومی جامعه موسیقی و هماهنگی‌های به عمل آمده میان مسئولان و همراهی خانواده استاد پژمان مقرر شد پیکر این هنرمند فقید به ایران منتقل و در زادگاهش، شهر لار به خاک سپرده شود اما تاکنون اقدامی در این زمینه انجام نشده است.
هوشنگ کامکار آهنگساز و عضو خانواده کامکارها هشتم شهریورماه در پی درگذشت پژمان یادداشتی با عنوان «عزای عمومی موسیقیدانان» نوشت که متن آن بدین شرح است: «پرواز جاودانه پژمان در خاطر همه هنردوستان تا ابد خواهد ماند. امروز صبح این خبر دردناک را شنیدم و بسیار متاسف شدم که بزرگترین موسیقیدان تاریخ ایران زمین واستاد من از میان ما جادوانه پرواز کرد، این ضایعه را به همه هنرمندان تسلیت می‌گویم.
چهره مهربان و فروتن او با آن‌ همه دانش موسیقیایی، تا به امروز برایم سمبل هنرمندی واقعی و بزرگ بوده است. پژمان همانطور که از آثارش پیداست علاقه وافری به موسیقی‌های محلی و مقامی ایران زمین داشت. او را می‌توان اولین آهنگساز در موسیقی ایران دانست که آثار ارزشمندی برای سازهای ایرانی با استفاده از علم چندصدایی، به نحوی که اصالت و هویت موسیقی ایران از بین نرود نوشته است.
احمد پژمان غیر از آثاری که برای گروه سازهای ایرانی نوشته است، آثار سمفونیک، اپراها، باله‌ها و موسیقی فیلم‌های ارزشمندی دارد. به پاس خدمات ارزشمند ایشان چند سال پیش اثری را بنام «باغ‌های پژمان» برای ارکستر زهی آهنگسازی و منتشر کردم. یادش همیشه گرامی»
کامکار همچنین قطعه‌ «باد تندی باید...» را با شعری از بیژن جلالی، خوانندگی ارسلان کامکار، دکلمه‌ خود و اجرای گروه کامکارها و ارکستر سمفونیک به یاد استاد احمد پژمان منتشر کرده است. امیرناصر رنجبر نوازندگی کمانچه و امین جهانگیری نوازندگی سنتور این اثر را برعهده داشتند. برای شنیدن قطعه می‌توانید اینجا مراجعه کنید.
رحیم عزت‌بقایی؛ صدابردار پیشکسوت موسیقی
رحیم عزت‌بقایی از پیشکسوتان صدابرداری و از اعضای اسبق هیات‌ مدیره کانون صدابرداران خانه موسیقی ایران متولد ششم مهر سال ۱۳۲۲ در تهران بود، وی صدابرداری آثار صحنه‌ای بسیاری از هنرمندان موسیقی ایران از جمله محمدرضا شجریان، حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان را در کارنامه هنری خود دارد.
عزت‌بقایی دی‌ماه ۱۳۸۵ در ششمین «آوای آئین» مورد تقدیر قرار گرفت. همچنین از او به‌ عنوان یکی از پیشکسوتان موسیقی دفاع مقدس تجلیل شده ‌است. در اردیبهشت ۱۳۹۳ مراسم نکوداشتی به پاس سال‌ها فعالیت هنری عزت‌بقایی در خانه موسیقی ایران برگزار شد.
عزت‌بقایی دارای مدرک درجه یک هنری بود و سال ۱۳۹۸ به عضویت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت درآمد. او تبحر خاصی در صدابرداری اجرای صحنه‌ای داشت، به این دلیل بسیاری از هنرمندان برای اجرای کنسرت در شهرستان‌ها و فضای باز همکاری با او را ترجیح می‌دادند.

 محمدرضا شجریان و رحیم بقایی حین تست صدا در کنسرت اصفهان
عزت‌بقایی علاوه بر صدابرداری تجربه بازیگری نیز داشت و در آثار سینمایی از جمله «خواهران غریب» به کارگردانی کیومرث پوراحمد، «چون ابر در بهاران» به کارگردانی سعید امیرسلیمانی و «ای ایران» به کارگردانی ناصر تقوایی به ایفای نقش پرداخت و در سریال‌های «خانه سبز»، «لبخند سوم» و «تهران ساعت ۲۰» بازی کرد. همچنین او بازی در تله‌تئاتر «آسانسور» را در کارنامه هنری خود دارد.
عزت‌بقایی از چندی پیش به علت مشکلات قلبی و ریوی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان شهیدبهشتی بندر انزلی بستری بود که ۱۷ شهریورماه در ۸۲ سالگی دارفانی را وداع گفت. پیکر این هنرمند ۲۲ شهریورماه همزمان با پیکر جمشید عزیزخانی در پهنه فرهنگی هنری رودکی و از مقابل تالار وحدت تشییع و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.
بهمن رجبی؛ نوازنده صاحب سبک تنبک
بهمن رجبی نوازنده صاحب سبک و مدرس پیشکسوت تنبک متولد بهمن ماه سال ۱۳۱۸ در رشت بود، او از سال ۱۳۵۰ فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینه تک‌نوازی و دونوازی تنبک و همکاری با سازهای ملودیک آغاز کرد. آخرین اجرای او در این زمینه به سال ۱۳۸۴ با ارکستر ملل به رهبری پیمان سلطانی باز می‌گشت.
رجبی در تک‌نوازی تنبک ابداعات مهمی داشت، از جمله افزودن ۱۱ نوع ریز به تکنیک‌های این ساز. او معتقد بود نوازنده‌ تنبک باید قدرت و ظرافت اجرایی را همزمان داشته باشد و به نقش خلاقیت در اجرا تأکید می‌کرد. از دیگر نوآوری‌های او می‌توان به بسط و گسترش ریتم‌های مطربی و ایجاد ریزهای شانزده‌گانه اشاره کرد.
«گفت وگوی چپ و راست» از آثار شاخص رجبی است که در جلد دوم کتاب آموزش تنبک وی منتشر شده است. نوای تنبک رجبی در بسیاری از آثار شاخص موسیقی ایران همچون آلبوم «سواران دشت امید» به آهنگسازی حسین علیزاده، «گلچین یک و دو» به آهنگسازی رضا شفیعیان ثبت شده است. برای شنیدن قطعه «سواران دشت امید» می‌توانید اینجا مراجعه کنید.
رجبی علاوه بر نوازندگی، نویسنده و محقق موسیقی ایران بود و کتاب‌های «تنبک و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف» و «آموزش تنبک»(دو جلد) برای دوره‌های ابتدایی، متوسطه و عالی تنبک منتشر کرده است. آثار آموزشی او شامل تمرین‌ها و قطعاتی است که با ریتم‌های ملودیک موسیقی ایرانی تلفیق شده‌اند.

این نوازنده برجسته تنبک ۱۹ شهریورماه بر اثر عارضه قلبی در ۸۶ سالگی در منزل خود درگذشت. آیین بدرقه و تشییع پیکر زنده‌یاد رجبی ۲۴ شهریورماه در مقابل خانه هنرمندان برگزار و در قطعه ۳۰۱ بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.
استاد مرتضی اعیان نوازنده پیشکسوت تنبک بعد از ۳۳ سال دوری از صحنه، در سیزدهمین روز از هجدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان به یاد بهمن رجبی تنبک نواخت.
پیمان ناصح‌پور نوازنده تنبک یادداشتی درباره نقش بهمن رجبی در موسیقی ایران نوشته است که در بخشی از این یادداشت آمده است: «بدون شک آقای بهمن رجبی تنبک‌نواز برجسته‌ای بودند که با اضافه کردن «انگشت‌گذاری‌های نو» به پیشرفت تکنیک نوازندگی تنبک کمک شایانی کردند. از طرفی دیگر، ایشان یکی از مروجان «نظام نگارش یک‌خطی» بودند و با انتشار کتاب‌های آموزشی‌شان در رشد ادبیات نغمه‌نگاری تنبک موثر بودند.
در ضمن کتاب‌های پژوهشی ایشان به ویژه کتاب «تنبک و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف» برای پژوهشگران موسیقی کوبه‌ای، کتابی درخور توجه است چنانکه برای بنده نیز مفید بوده. بهمن رجبی در بسط موتیف‌های مناسب تک‌نوازی تنبک تلاش قابل توجهی از خود نشان دادند، به طوری که در کل می‌توان گفت میراث ارزشمندی از خود به جای گذاشتند. او در تنبک «استادی ارزشمند» بوده‌اند اما چون خودشان دوست نداشتند استاد خطاب شوند در اندوه‌یادم ایشان را «آقا» خطاب کردم.»
سیدعلاءالدین یاسینی استاد برجسته دف‌نوازی کردستان
سید علاءالدین یاسینی استاد پیشکسوت و برجسته دف‌نوازی کردستان متولد سال ۱۳۴۶ و از شاگردان برجسته استاد خلیفه کریم صفوتی و فرزند استاد صدیق یاسینی از دف‌نوازان مطرح کردستانی بود. تسلط کامل به مقام‌های خانقاهی و مولودی‌خوانی در کنار آموزش افتخاری هنر دف‌نوازی او به علاقه‌مندان تا امروز زمینه حضور صدها نفر نوازنده دف را به عرصه موسیقی فراهم آورده است.
برگزاری ده‌ها برنامه دف‌نوازی در داخل و خارج از کشور، داوری در دو دوره جشنواره دف نوازی رحمت، جشنواره ملی موسیقی جوان از دیگر فعالیت‌های هنری استاد یاسینی بود. وی ۲۰ شهریورماه به علت حمله قلبی در ۵۸ سالگی در بیمارستان بیجار درگذشت. پیکر زنده‌یاد یاسینی در آرامستان بهشت محمدی سنندج به خاک سپرده شد.
این هنرمند فقید ۱۴ شهریورماه به عنوان داور موسیقی کردستان ساز دف در هجدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان حضور داشت.
حمیدرضا اردلان دبیر هجدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان درباره جایگاه مرحوم سیدعلاءالدین یاسینی اظهارداشت: ماموستا سیدعلاءالدین یاسینی استاد بی‌بدیل الحان خانقاهی و مقام‌های دف بود. کسانی که به این درجه از تسلط، دانایی و معرفت در حوزه آئین‌های خانقاهی می‌رسند تعدادشان در استان کردستان و شهرهای وابسته به دیگر استان‌هایی که شهرهای کرُدنشین دارد، بسیار محدود است و استاد یاسینی یکی از معدود افراد شاخص این عرصه بود.
وی افزود: ماموستا یاسینی استادی بی‌بدیلی بود که این هنر و آئین را متعلق به مردم می‌دانست و هرگز سعی نکرد از این هنری که سینه به سینه از طریق خلیفه‌ها و مشایخ کُرد به او رسیده بود به عنوان یک دارایی شخصی استفاده کند.
اردلان بیان کرد: بنابراین ماموستا یاسینی علاقه‌مند به کسب موقعیت‌های این جهانی از طریق ودایع آئینی نبود؛ او علاقه به نمایش در مکان‌ها و زمان‌های غیراصولی و تعریف نشده در نسبت با حقیقت دف و الحان قدسی نداشت. به همین دلیل او شغلی داشت و از طریق کار یدی امرار معاش می‌کرد؛ او یک مکانیک بود. این در حالی است که سیدعلاء‌الدین از محبوبیت فراوانی برخوردار است.
دبیر هجدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان گفت: به لحاظ ویژگی الحان خانقاهی، سیدعلاءالدین یاسینی، لحن و آواز بیرون‌گرا داشت. تمام آن چیزی که در درونش بود را می‌توانستیم در لحظه اجرا درک کنیم و بشناسیم و با آن حیات معنوی پیدا کنیم. در دف‌نوازی هم افراط و تفریط نداشت. مقام‌ها را بسیار با قدرت اجرا می‌کرد و دچار راه‌هایی در اجرا که حالت‌های نمایشی را بر تداعی معنا ترجیح می‌دهد، نبود. در واقع خلاف اصول دف‌نوازی که بنیان‌های نهاده شده دارد، حرکت نمی‌کرد.
اردلان افزود: سیدعلاءالدین یاسینی سال‌ها در جشنواره ملی موسیقی جوان سمت داوری داشت؛ در داوری این دوره از جشنواره که چند روز قبل حضور داشت نیز به این دلیل که بسیاری از نوازندگان از شهرهای دیگر می‌آیند و خانقاه را ندیده‌اند ما تقاضا کردیم یک آئین خانقاهی بر روی صحنه اجرا شود؛ که در آنجا سیدعلاءالدین یاسینی به عنوان میدان دار در کنار خلیفه سلامیه و آقایان مرادی و علیرضا غوثی آخرین آئین خانقاهی خود را بر صحنه این جشنواره ملی موسیقی جوان برپا و متجلی کردند.
جمشید عزیزخانی؛ خواننده پیشکسوت کرمانشاهی
جمشید عزیزخانی خواننده و آهنگساز پیشکسوت کُرد از اشاعه‌دهندگان فرهنگ موسیقایی زاگرس‌نشینان غرب ایران متولد مهرماه سال ۱۳۳۵ در کرمانشاه بود. او فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۵۳ با شرکت در اردوی رامسر آغاز کرد و در رشته آواز مقام نخست را به دست آورد.
نخستین آثار رسمی‌اش؛ «سفرنامه کردستان» و «ریوار»، در سال‌های آغازین انقلاب اسلامی منتشر شد و مورد استقبال فراوان قرار گرفت. در دوران جنگ تحمیلی، عزیزخانی با حضور فعال در صداوسیمای کرمانشاه و مراکز غرب کشور، ده‌ها اثر کردی و فارسی برای رزمندگان و مردم مناطق جنگ‌زده اجرا کرد.

عزیزخانی از چهره‌های شاخص موسیقی کردی و ایرانی بود و حدود ۸۰۰ قطعه موسیقی محلی و ملی تولید کرد، آثار او همواره بازتابی از شادی‌ها و رنج‌های مردم زاگرس بوده و نقش مهمی در ماندگاری فرهنگ بومی داشته است.
عزیزخانی علاوه بر قطعات محلی، آهنگ‌های مناسبتی نیز ساخته است. او از اواخر جنگ تحمیلی فعالیت خود را به تهران منتقل و از سال ۱۳۷۸ به طور رسمی با مرکز موسیقی صداوسیما همکاری کرد.
این خواننده و آهنگساز پیشکسوت ۲۰ شهریورماه در ۶۸ سالگی در بیمارستانی در تهران دارفانی را وداع گفت. آیین تشییع پیکر این هنرمند ۲۲ شهریورماه همزمان با پیکر جمشید عزیزخانی در پهنه فرهنگی هنری رودکی و از مقابل تالار وحدت تشییع و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.
بابک رضایی مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با انتشار پیامی درگذشت جمشید عزیزخانی هنرمند پیشکسوت موسیقی کرمانشاه را تسلیت گفت که متن آن بدین شرح است: «هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق / ثبت است بر جریده عالم دوام ما
شوربختانه در سال ۱۴۰۴ شاهد غروب ستارگان و سرآمدان بسیاری در عرصه هنر بودیم که هر یک برگ زرینی از این روزگار بودند؛ خبر درگذشت هنرمند گرامی جناب آقای جمشید عزیزخانی نیز در کنار بزرگان دیگر موجب تألم فراوان هنرمندان و دوستداران هنر موسیقی شد.
قطعاً فقدان هنرمندان فاجعه‌ای غیرقابل جبران است؛ امید که شاگردان این استادان رهرو راه استاد خود باشند و ما دوباره شاهد طلوع‌ بزرگان دیگری در عرصه موسیقی باشیم که قطعاً اینطور خواهد بود. نوای جناب عزیزخانی چه در دوران دفاع مقدس و چه پس از آن، همواره شورآفرین و امیدافزا بود و آثار بسیاری را برای موسیقی کشور خلق کردند که در تاریخ هنر ایران ماندگار خواهد بود. از خداوند منان برای آن مرحوم طلب آمرزش و مغفرت و برای بازماندگان صبر و قرار دارم.»
برای شنیدن قطعه «خه زانه و گلاریزانه» (به زبان کردی) اثر زنده‌یاد عزیزخانی می‌توانید اینجا مراجعه کنید.
امید جهان؛ نماد شور و عشق به ایران
امید جهان (امید پولادی جهان) متولد دهم بهمن ماه سال ۱۳۶۰ در آبادان فرزند محمود جهان خواننده سرشناس موسیقی بندری جنوب ایران بود. او از کودکی تحت تأثیر پدرش با موسیقی آشنا شد. امید جهان نخستین تجربه‌های خوانندگی را در نوجوانی در جمع‌های خانوادگی و محلی کسب کرد. فعالیت غیررسمی خود را از اوایل دهه ۱۳۸۰ آغاز کرد.
آلبوم «پسر جنوبی» (۱۳۸۳) نخستین اثری است که با استقبال در جنوب ایران و میان هواداران موسیقی محلی روبه‌رو شد. نخستین آلبوم رسمی این خواننده با عنوان «وایسا تند نرو» سال ۱۳۹۴ با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شد و جهان همان سال نخستین کنسرت رسمی خود را در برج میلاد تهران برگزار کرد.
«هله دان دان»، «عطر تن تو»، «دلبری»، «بی‌قرار»، «صدای بارون» و «وایسا تند نرو» از آثار شاخص این خواننده است، برگزاری کنسرت‌هایی در شهرهای مختلف ایران از جمله تهران، اهواز، بندرعباس، بوشهر، مشهد، حضور در جشنواره‌ها و آیین‌های محلی، به‌ویژه برنامه‌های مرتبط با موسیقی جنوب از دیگر فعالیت‌های جهان است.
وی یکی از چهره‌های موفق در تلفیق موسیقی بومی جنوب با پاپ، ادامه‌دهنده راه پدرش، محمود جهان، در معرفی موسیقی بندری به نسل جدید و محبوب در میان مخاطبان جوان و جنوبی‌دوست به دلیل انرژی بالای اجراها بود که ۲۱ شهریورماه حین اجرای کنسرت در جشن خرمای بم دچار عارضه قلبی شد که پس از دو نوبت عملیات احیای قلبی موفقیت‌آمیز توسط تیم اورژانس پیش بیمارستانی و کادر پرستاری و پزشکی اورژانس بیمارستان پاستور بم به بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) منتقل شد اما ۲۲ شهریورماه جان باخت.

آیین تشییع پیکر زنده‌یاد امید جهان ۲۵ شهریورماه با حضور خانواده این هنرمند فقید، جمعی از مسئولان و هنرمندان سینما و تلویزیون در پهنه فرهنگی هنری رودکی، مقابل تالار وحدت برگزار شد اما هیچ یک از هنرمندان موسیقی و خواننده‌های سرشناس در این مراسم حضور نداشتند. پیکر زنده‌یاد جهان در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.
محمد اطیابی رئیس انجمن صنفی هنرمندان موسیقی در این آیین اظهارداشت: امروز با پیکری خداحافظی می‌کنیم که نماد شور و عشق به ایران عزیز بود، قلب امید تنها ۴۴ سال تپید، در این زمان کم و کوتاه با ریتم‌های بندری و شاد قلب‌های مردم را به تپش درآورد، امید میراث‌دار پدر بود، میراثی که در آن عشق به موسیقی محلی، تلفیق فولکلور و پاپ مدرن داشت. سبک و سیاق ترانه‌های امید بوی زندگی و شادی داشت اما بدون شک صدای این هنرمند مردمی در اذهان مردم جنوب کشور به یادگار خواهد ماند.

انتهای خبر/