استفاده از هسته فناوری‌های نظامی ایرانی در اقتصاد می‌تواند خلا فناوری در صنایع کشور را پوشش داده و جهش اقتصادی به همراه داشته باشد.

به گزارش کارآفرينان نيوز خط تولید یک کارخانه ساخت پهپاد را تصور کنید. قطعاتی در این کارخانه تولید می‌شود که در توربین‌های بادی کاربرد دارد.دانشی که برای توسعه صنعت نظامی استفاده شده حالا می‌تواند، ایران را به صادرکننده توربین‌های بادی به سراسر جهان تبدیل کند. این تصور اگر به حقیقت مبدل شود، نماد تحول استراتژیکی است که اقتصاددانان می‌توانند آن را «اثر فورستال ایرانی» بنامند.الگویی که جیمز فورستال در ۱۹۴۰ متصل کردن صنایع نظامی آمریکا به یک برنامه توسعه صنعتی و پیشرفت توامان اقتصاد و صنایع نظامی آمریکا بنا کرد و امروز ایران می‌تواند تجربه نوینی از الگوی فورستال را پیاده کند.استفاده از ظرفیت‌های دفاعی برای پیشران توسعه صنعتی تبدیل «قدرت نظامی» به «ابزار توسعه» سه رکن اساسی دارد. نخست فناوری‌های دوگانه است، برای مثال سیستم GPS (پروژه نظامی پنتاگون در ۱۹۷۳) که امروز زیرساخت اقتصاد دیجیتال است.این رویه در ایران هم سابقه دارد، استفاده از ظرفیت‌های پهپادی در توسعه فناوری باران‌زایی که سبب شده در مناطقی بارندگی از پیش‌بینی‌ها فراتر رود. بر اساس پژوهش مرکز مطالعات استراتژیک ریاست جمهوری، ۴۰ درصد فناوری‌های کلیدی در صنایع دفاعی ایران قابلیت تبدیل به محصولات غیرنظامی دارند.دوم ریل‌گذاری صنعتی از سوله‌های نظامی است. سایت‌های زیردریایی‌سازی ایران می‌تواند همزمان به قطب تولید پمپ‌های فشارقوی برای نمک‌زدایی آب خلیج فارس تبدیل شوند.کارخانه تولید مهمات، در کنار توسعه ابزار نظامی خط تولید باتری‌های لیتیومی برای خودروهای برقی بالوقوه هستند.تأسیس صندوق نوآوری‌های دوگانه با سرمایه اولیه از محل صادرات اقتصادی می‌تواند الگوی مناسبی برای درآمدزایی باشد.