ضربه‌ای که شباهت زیادی به پنالتی معروف روبرتو باجو در فینال جام جهانی ۹۴ مقابل برزیل داشت. جایی که باجو پس از ۳۲ سال هنوز آن را بدترین کابوس زندگی‌اش می‌داند.

اما چرا بازیکنان حرفه‌ای در حساس‌ترین لحظات زندگی‌شان هفت متر دروازه را نمی‌توانند باز کنند. این مسئله تنها یک ایراد فنی نیست؛ پدیده‌ای روان‌شناسی پشت آن پنهان است. خفگی در فشار وضعیتی است که فرد در موقعیتی حساس، کمتر از توانایی واقعی خود عمل می‌کند. در شرایط پرتنش، قشر جلویی مغز بیش از حد فعال می‌شود. این حالت باعث می‌شود بازیکن به‌جای اتکا به حرکات ناخودآگاه ذهنی که با تمرین به آن عادت کرده، بیش از حد فکر کند و کنترل آگاهانه روی حرکات بگذارد. عملی که باعث ازبین‌رفتن تمرکز می‌شود.طبق تحقیقات، ترس از ناکامی می‌تواند باعث انقباض عضلانی و کاهش دقت شود.سال ۲۰۰۹ یک تحقیق در ژورنال علم ورزش با عنوان «چرا بازیکنان انگلیسی پنالتی‌ها را هدر می‌دهند» نشان داد بازیکنان موفق در پنالتی‌ها، بیشتر بر فرایند (مثلاً محل ضربه‌شان) تمرکز می‌کنند تا گل‌شدن آن.

علاوه براین در مسابقات طولانی، خستگی ذهنی می‌تواند توانایی بازیکن را برای تصمیم‌گیری سریع و دقیق کاهش دهد و طبق مطالعات، دقت پنالتی زنندگان در دقایق پایانی بازی به طور معناداری کمتر است.آساموا ژیان در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی در دقیقۀ ۱۲۰ پنالتی‌اش را برابر اروگوئه هدر داد تا غنا بدل به اولین تیم آفریقایی تاریخ این جام نشود که به نیمه‌نهایی صعود می‌کند.

حضور تماشاگران می‌تواند هم بهبود عملکرد و هم اختلال در آن ایجاد کند. در موقعیت‌های پنالتی، تماشاگران حریف معمولاً با سروصدا و حرکات حواس‌پرتی و اضطراب بازیکن را افزایش می‌دهند.طالب ریکانی پس از هدر رفتن پنالتی ناباورانه اطرافش را نگاه کرد. در پایان بازی او با دست به شیشهٔ رختکن کوبید و دستش را مجروح کرد. حسرتی که احتمالاً بار آن را حالاحالاها بر دوش خواهد کشید.او دوشنبه‌شب با انتشار پستی اینستاگرامی در ۳۵ سالگی از فوتبال خداحافظی کرد.