مارک فیتزپاتریک، دیپلمات پیشین وزارت خارجه آمریکا، ضمن استقبال از پیشرفت روند مذاکرات هسته‌ای میان ایران و آمریکا، خروج یک‌جانبه دونالد ترامپ از برجام را «اشتباه بزرگ» خواند و تأکید کرد که تضمین پایداری توافق جدید تنها در صورت تأمین منافع متقابل امکان‌پذیر است.
سه شنبه ۱۶ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۱۱:۱۶
کد مطلب : 6079
۰
این دیپلمات سابق آمریکایی با اشاره به فضای اطلاع‌رسانی در ایالات متحده گفت که بهتر است دولت ترامپ درباره روند مذاکرات شفاف‌تر عمل و عموم مردم آمریکا را نیز از جزئیات روند گفت‌وگوها آگاه کند، چراکه بیشتر اخبار مذاکرات از طرف ایران منتشر شده است.
فیتزپاتریک در پاسخ به پرسشی درباره جدیت و اختیارات تیم مذاکره‌کننده آمریکا گفت که مذاکره‌کننده ارشد آمریکا، استیو ویتکاف، به دلیل نزدیکی به دونالد ترامپ از سطح بالایی از اختیار برخوردار است، اما در نهایت تصمیم‌گیری درباره توافق احتمالی با شخص رئیس‌جمهور خواهد بود. او در مقابل، درباره اختیارات تیم مذاکره‌کننده ایران ادعایی را مطرح کرد مبنی بر اینکه در مذاکرات وین، تهران توافقی را که تیم ایرانی مذاکره کرده بود، نپذیرفت. البته این ادعا خلاف واقعیت است، چرا که ایران آنچه را که بعدا سند سپتامبر نامیده شد پذیرفت اما دولت جو بایدن اراده کافی برای جلب نظر افکار عمومی و امضای توافق نداشت.
دیپلمات پیشین آمریکایی در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع حقوق هسته‌ای ایران اشاره کرد و با تکرار ادعاهای دولت آمریکا گفت که در معاهده ان‌پی‌تی به‌طور صریح حق غنی‌سازی ذکر نشده و این موضوع تفسیربردار است. این دیپلمات سابق آمریکایی در ادامه ادعا کرد که آمریکا دغدغه‌هایی درباره برنامه هسته‌ای ایران دارد و به همین دلیل خواستار نظارت و راستی‌آزمایی‌های بیشتری است.
بهترین تضمین، تامین منافع مشترک در توافق است
فیتزپاتریک درباره خروج ترامپ از برجام هم گفت: «خروج آمریکا از برجام در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ یک اشتباه بزرگ بود و باعث شد ایران به دنبال تضمین‌هایی برای جلوگیری از تکرار چنین اقدامی باشد.» وی در پاسخ به اینکه چه تضمینی می‌تواند در توافق جدید مورد پذیرش باشد اظهار داشت: «هیچ تضمین مطلقی وجود ندارد، اما بهترین تضمین این است که توافق به‌گونه‌ای تنظیم شود که هر دو طرف منافع مشترک و ملموسی از اجرای آن داشته باشند.» وی افزود: «برای مثال سرمایه‌گذاری آمریکا در ایران می‌تواند از جمله این منافع باشد.»
این دیپلمات آمریکایی همچنین پیشنهاد کرد که حضور طرف‌های اروپایی در مذاکرات می‌توانست مفید باشد و گفت: «اروپا در مذاکرات منتهی به برجام نقشی کلیدی داشت و در بحث لغو تحریم‌ها و توسعه همکاری‌های اقتصادی نیز می‌تواند نقشی مثبت ایفا کند.» او مدل مذاکرات اولیه دوجانبه بین ایران و آمریکا و سپس پیوستن سایر کشورها را الگویی مناسب ارزیابی کرد.
فیتزپاتریک در پایان تأکید کرد که دستیابی به توافقی موقت در شرایط کنونی محتمل‌تر است و افزود: «با توجه به پیچیدگی موضوعات و فشارهای داخلی، احتمالاً یک توافق موقت یا مرحله‌ای، منطقی‌ترین و عملی‌ترین راه برای پیشرفت مذاکرات در مقطع فعلی باشد.»
دور تازه مذاکرات هسته‌ای میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا در ۱۲ آوریل ۲۰۲۵ (۲۳ فروردین ۱۴۰۴) در مسقط، پایتخت عمان آغاز شد. این گفت‌وگوها تا کنون سه دور را پشت سر گذاشته و قرار بود چهارمین دور آن شنبه ۱۳ اردیبهشت برگزار شود، اما به دلایل لجستیکی به تاریخ دیگری موکول شده است.
هدف اصلی این مذاکرات یافتن راه‌حلی برای پایان دادن به بحران غیرضروری درباره برنامه هسته‌ای ایران و رفع تحریم‌های ظالمانه علیه کشور است. جمهوری اسلامی ایران تأکید دارد هرگونه توافقی باید همراه با تضمین‌های معتبر و عینی برای جلوگیری از تکرار بدعهدی طرف مقابل باشد.
فیتزپاتریک در پاسخ به پرسشی درباره جدیت و اختیارات تیم مذاکره‌کننده آمریکا گفت که مذاکره‌کننده ارشد آمریکا، استیو ویتکاف، به دلیل نزدیکی به دونالد ترامپ از سطح بالایی از اختیار برخوردار است، اما در نهایت تصمیم‌گیری درباره توافق احتمالی با شخص رئیس‌جمهور خواهد بود. او در مقابل، درباره اختیارات تیم مذاکره‌کننده ایران ادعایی را مطرح کرد مبنی بر اینکه در مذاکرات وین، تهران توافقی را که تیم ایرانی مذاکره کرده بود، نپذیرفت. البته این ادعا خلاف واقعیت است، چرا که ایران آنچه را که بعدا سند سپتامبر نامیده شد پذیرفت اما دولت جو بایدن اراده کافی برای جلب نظر افکار عمومی و امضای توافق نداشت.
دیپلمات پیشین آمریکایی در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع حقوق هسته‌ای ایران اشاره کرد و با تکرار ادعاهای دولت آمریکا گفت که در معاهده ان‌پی‌تی به‌طور صریح حق غنی‌سازی ذکر نشده و این موضوع تفسیربردار است. این دیپلمات سابق آمریکایی در ادامه ادعا کرد که آمریکا دغدغه‌هایی درباره برنامه هسته‌ای ایران دارد و به همین دلیل خواستار نظارت و راستی‌آزمایی‌های بیشتری است.
بهترین تضمین، تامین منافع مشترک در توافق است
فیتزپاتریک درباره خروج ترامپ از برجام هم گفت: «خروج آمریکا از برجام در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ یک اشتباه بزرگ بود و باعث شد ایران به دنبال تضمین‌هایی برای جلوگیری از تکرار چنین اقدامی باشد.» وی در پاسخ به اینکه چه تضمینی می‌تواند در توافق جدید مورد پذیرش باشد اظهار داشت: «هیچ تضمین مطلقی وجود ندارد، اما بهترین تضمین این است که توافق به‌گونه‌ای تنظیم شود که هر دو طرف منافع مشترک و ملموسی از اجرای آن داشته باشند.» وی افزود: «برای مثال سرمایه‌گذاری آمریکا در ایران می‌تواند از جمله این منافع باشد.»
این دیپلمات آمریکایی همچنین پیشنهاد کرد که حضور طرف‌های اروپایی در مذاکرات می‌توانست مفید باشد و گفت: «اروپا در مذاکرات منتهی به برجام نقشی کلیدی داشت و در بحث لغو تحریم‌ها و توسعه همکاری‌های اقتصادی نیز می‌تواند نقشی مثبت ایفا کند.» او مدل مذاکرات اولیه دوجانبه بین ایران و آمریکا و سپس پیوستن سایر کشورها را الگویی مناسب ارزیابی کرد.
فیتزپاتریک در پایان تأکید کرد که دستیابی به توافقی موقت در شرایط کنونی محتمل‌تر است و افزود: «با توجه به پیچیدگی موضوعات و فشارهای داخلی، احتمالاً یک توافق موقت یا مرحله‌ای، منطقی‌ترین و عملی‌ترین راه برای پیشرفت مذاکرات در مقطع فعلی باشد.»
دور تازه مذاکرات هسته‌ای میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا در ۱۲ آوریل ۲۰۲۵ (۲۳ فروردین ۱۴۰۴) در مسقط، پایتخت عمان آغاز شد. این گفت‌وگوها تا کنون سه دور را پشت سر گذاشته و قرار بود چهارمین دور آن شنبه ۱۳ اردیبهشت برگزار شود، اما به دلایل لجستیکی به تاریخ دیگری موکول شده است.
هدف اصلی این مذاکرات یافتن راه‌حلی برای پایان دادن به بحران غیرضروری درباره برنامه هسته‌ای ایران و رفع تحریم‌های ظالمانه علیه کشور است. جمهوری اسلامی ایران تأکید دارد هرگونه توافقی باید همراه با تضمین‌های معتبر و عینی برای جلوگیری از تکرار بدعهدی طرف مقابل باشد.
انتهای خبر/
karafarinannews.ir/vdcd.5092yt0zna26y.html
تگ ها