به گزارش کارآفرينان نيوز اینترنت ماهوارهای به یکی از فناوریهای اصلی برای فراهمکردن دسترسی به اینترنت در مناطق دورافتاده و کمجمعیت تبدیل شده است. از جمله مهمترین بازیگران این حوزه میتوان به استارلینک اشاره کرد که با استفاده از ماهوارههای خود تلاش کرده است اینترنت را به روستاهای آمریکا برساند.اما در این مسیر، شرکتها بهویژه استارلینک با چالشهایی در زمینه کیفیت خدمات و رعایت استانداردهای رگولاتوری روبهرو شدند؛ چالشهایی که اهمیت سیاستگذاری و نظارت قوی در این حوزه را برجسته میکند.
معیارها و استانداردهای رگولاتوری آمریکا
یکی از مهمترین محورهای سیاستگذاری اینترنت ماهوارهای در آمریکا، تعیین استانداردهای کیفیت خدمات است. بر اساس گزارشی درباره طرح گرنت توسعه مناطق روستایی، نهادهای رگولاتوری آمریکا برای اعطای کمکهای مالی، حداقل سرعتی را برای دانلود و آپلود مشخص کردهاند.
(گرنت به معنی کمکهزینه یا بودجهای است از سوی دولت یا نهادهای خصوصی به افراد، گروهها یا سازمانها برای پروژههای خاص تحقیقاتی و… اعطا میشود.)هدف از این استانداردها، تضمین دسترسی به اینترنت باکیفیت بالا در مناطق محروم است. این موضوع در حالی اهمیت پیدا میکند که اینترنت ماهوارهای، با وجود سرعت راهاندازی بالا، در ساعات اوج مصرف معمولاً قادر به رعایت این استانداردها نیست.ابوالقاسم رجبی، کارشناس حوزه سیاستگذاری فناوری اطلاعات میگوید: «نهادی که مسئول اعطای گرنت بود، برای حداقل سرعت دانلود و آپلود استاندارد تعیین کرده بود، اما استارلینک نتوانست این حداقلها را برآورده کند و اعلام شد که خدمات این شرکت در برابر نیازهای آینده پاسخگو (Future proof) نیست.»
چالشهای کیفیت اینترنت ماهوارهای
یکی از مشکلات جدی اینترنت ماهوارهای، کیفیت پایین خدمات بهویژه در سرعت دانلود و آپلود است.به طور سنتی، اینترنت ماهوارهای با مشکلاتی مانند سرعت پایین آپلود و نوسان کیفیت در ساعات شلوغ روبهروست. در این میان، استارلینک که یکی از بزرگترین ارائهدهندگان اینترنت ماهوارهای در آمریکاست، گاهی موفق نشده استانداردهای لازم را رعایت کند.
رجبی در این زمینه توضیح میدهد: «اینترنت فیبر نوری بهصورت سینکرون عمل میکند؛ یعنی همان قدر که سرعت دانلود دارد، سرعت آپلود هم ارائه میکند. درحالیکه اینترنت ماهوارهای این توان را ندارد.» این اختلاف بین سرعت آپلود و دانلود در اینترنت ماهوارهای، بهویژه برای کاربردهای جدید مانند تماسهای تصویری که نیاز بهسرعت بالا در هر دو جهت دارند، یک مانع جدی ایجاد کرده است. به همین دلیل، رگولاتورهای آمریکایی با وضع استانداردهای سختگیرانهتر تلاش کردهاند کیفیت این خدمات را کنترل کنند.
آیندهنگری و تغییرات در سیاستگذاری
در واکنش به این چالشها، سیاستگذاران آمریکایی تصمیم گرفتند سیاستها و استانداردهای مربوط به توسعه اینترنت را بازنگری کنند. طرح گرنت ۴۲ میلیارددلاری که برای گسترش دسترسی به اینترنت پهن باند در مناطق محروم طراحی شده بود، ابتدا درخواست استارلینک را به دلیل نرسیدن به استانداردهای سرعت رد کرد.اما پس از مشارکت ۲۰۰ میلیوندلاری ایلان ماسک در انتخابات، دولت جدید آمریکا تصمیم گرفت این طرح را بازنگری کند و سیاستی موسوم به «تکنولوژی-نترال» (بیطرف نسبت به نوع فناوری) را در پیش بگیرد؛ به این معنا که هر فناوریای که بتواند سریعتر زیرساختهای اینترنتی را فراهم کند، امکان دریافت گرنت را خواهد داشت، بدون توجه به نوع یا آینده فناوری.این تغییر باعث شد استارلینک و دیگر فناوریهای غیرسنتی دوباره فرصت یابند تا در توسعه اینترنت مناطق دورافتاده نقشآفرینی کنند و روند گسترش پهن باند با سرعت بیشتری ادامه یابد.
نقش رگولاتوری بینالمللی و حقوق سرزمینی
مسائل مربوط به کیفیت خدمات و رعایت قوانین، تنها محدود به آمریکا نبود. در سطح جهانی نیز نگرانیهایی درباره لزوم احترام به حقوق کشورها در فضای دیجیتال مطرح شد. یکی از نمونههای مهم آن، رأی اتحادیه جهانی مخابرات (ITU) بود که بر حمایت از حقوق سرزمینی کشورها تأکید میکند.این رأی مشخص میکند که شرکتهایی مانند استارلینک باید به حق حاکمیت دیجیتال کشورهای مختلف احترام بگذارند.رجبی میگوید: «رأی اخیر اتحادیه جهانی مخابرات (ITU) درباره حقوق سرزمینی کشورها، از جمله ایران، اهمیت بالایی دارد. این رأی نشان داد که انتظار ایران از شرکتهایی نظیر استارلینک، تنها مختص ایران نیست بلکه سایر کشورها نیز خواهان احترام به حاکمیت دیجیتال خود هستند.»
انتهای خبر/